- intervenio
- inter-vĕnĭo, vēni, ventum, 4, v. n., rarely a., to come between, come upon, to come in during, to intervene, interrupt (class.; syn. intercedo).I.Lit., constr. with dat., rarely with acc.A.Of persons:B.
sponsae pater intervenit,
Ter. And. 4, 3, 17:quin malo abscedas: ne interveneris, quaeso, dum resipiscit,
Plaut. Mil. 4, 8, 23:verens ne molesti vobis interveniremus,
Cic. de Or. 2, 3:casu Germani equites interveniunt,
Caes. B. G. 6, 37:orationi,
Liv. 1, 48:Statius intervenit nonnullorum querelis,
Cic. Q. Fr. 1, 2, 1.— With pro:pro sociis,
Flor. 1, 13, 6. — With ne:ne quid perperam fieret,
Suet. Tib. 33. —Of things.1.To come, be, or lie between:2.medius paries intervenit,
Dig. 33, 3, 4:interveniente Ascanio lacu,
Plin. 5, 32, 43, § 148:interveniente flumine,
id. 5, 1, 1, § 13; 4, 21, 35, § 115.—To interfere with, interrupt, put a stop to.(α).With dat.:(β).nox proelio intervenit,
Liv. 23, 18:continuationi sermonis,
Quint. 9, 3, 23:verboque intervenit omni plangor,
Ov. M. 11, 708; so, of an oath in conversation: quoties lascivum intervenit illud, etc., Juv. 6, 194.—With acc. (only in Tacitus):II.ludorum diebus, qui cognitionem intervenerant,
Tac. A. 3, 23.—Transf.A.To take place meanwhile or among other things, to happen, occur:B.nulla mihi res posthac potest jam intervenire tanta, quae, etc.,
Ter. Heaut. 4, 3, 1:quae inter vos intervenerint, etc.,
id. Hec. 3, 2, 16:Epicurus exiguam dicit fortunam intervenire sapienti,
Cic. Fin. 1, 19:casus mirificus quidam intervenit,
has taken place, id. Fam. 7, 5, 2:interveniunt motu stellarum grandines, imbres,
Plin. 18, 25, 57, § 208:intervenit his cogitationibus avitum malum, regni cupido,
Liv. 1, 6.—To stand in the way of, to oppose, hinder, prevent, disturb:C.Sabinum bellum coeptis intervenit,
Liv. 1, 36:deliberationi metum pro republica intervenisse,
id. 2, 24:vilicum intervenientem flagellāsset,
Suet. Claud. 38:quis vestro Deus intervenit amori?
Calp. Ecl. 3, 23.—Leg. t. t.1.To interpose, become surety, Dig. 15, 1, 3, § 5; 50, 1, 17, § 15 al.—2.To conduct a suit in another ' s name, Gai. Inst. 4, 87; cf. 4, 86 init.:D.pro debitore,
id. ib. 4, 182.—To interfere, intermeddle, exercise one ' s authority:neque senatu interveniente,
Suet. Caes. 30:praetor interveniet,
Dig. 4, 3, 23. — Pass. impers.:si interventum est casu,
Cic. Top. 20:ubi de improviso est interventum mulieri,
Ter. Heaut. 2, 3, 40.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.